Η ευκρινής όραση σίγουρα συμβάλλει στη διεκπεραίωση μιας εργασίας. Αυτό για τη φυλή των Μοκέν —νομάδες που ζουν στις ακτές της Ταϊλάνδης και της Μυανμάρ (πρώην Βιρμανίας) σημαίνει ότι θα πρέπει να μπορούν να εντοπίζουν στρείδια, ολοθουρίες, αστακοκαραβίδες και άλλα εδώδιμα στο βυθό της θάλασσας. Παρ’ όλα αυτά, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο κάθε δύτης, κάτω από το νερό όλα φαίνονται ασαφή. Η Anna Gislén, του Πανεπιστημίου του Λουντ στη Σουηδία, και οι συνάδελφοί της ανακάλυψαν μια ασυνήθη προσαρμογή στην όραση των Μοκέν: αντίθετα με τα παιδιά των Ευρωπαίων, τα παιδιά των Μοκέν μπορούν να εστιάζουν στα διάφορα αντικείμενα του βυθού καθώς κολυμπούν κάτω από το νερό και να τα βλέπουν ευκρινώς. Επιπλέον, οι Μοκέν μειώνουν το μέγεθος της κόρης του οφθαλμού τους —μια αντανακλαστική δράση, προϊόν προσαρμογής και πιθανόν φυσιολογική αντίδραση στην κατάδυση. Όπως και σε έναν σκοτεινό θάλαμο που φέρει μικρή τρύπα σε μια έδρα του, ο οφθαλμός με μικρότερη κόρη παράγει οξύτερα είδωλα. Τούτες οι προσαρμοστικές αλλαγές καθιστούν τους Μοκέν ικανούς να βλέπουν υποβρυχίως δύο φορές καλύτερα απ’ ό,τι οι «στεριανοί» Ευρωπαίοι. Η Gislén εξετάζει παιδιά από τη Σουηδία για να εξακριβώσει κατά πόσον η υποβρύχια ευκρινής όραση είναι επίκτητη. Η ίδια επισημαίνει ότι «αρχικά δεδομένα δείχνουν πως αυτή η ικανότητα μπορεί σε σημαντικό βαθμό να αποκτηθεί με την εξάσκηση».
