Μία από τις πολλές συνέπειες των πρόσφατων κοσμολογικών παρατηρήσεων είναι ότι η έννοια των παράλληλων συμπάντων έπαψε πλέον να αποτελεί απλή μεταφορά. Ο χώρος εμφανίζεται να είναι άπειρος σε έκταση. Κάπου εκεί έξω, καθετί το δυνατό, όσο απειροελάχιστη πιθανότητα κι αν έχει, γίνεται και πραγματικό. Πέρα από την εμβέλεια των τηλεσκοπίων μας, υπάρχουν άλλες περιοχές του χώρου που μοιάζουν ταυτόσημες με τις δικές μας. Αυτές οι περιοχές συνιστούν έναν τύπο παράλληλου σύμπαντος. Μάλιστα, οι επιστήμονες έχουν τη δυνατότητα να υπολογίσουν πόσο κατά μέσο όρο απέχουν δύο τέτοια σύμπαντα μεταξύ τους.
Και όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά ατόφυα φυσική. Όταν οι κοσμολόγοι εξετάζουν θεωρίες όχι τόσο καλά εδραιωμένες, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι κάποια άλλα σύμπαντα ενδέχεται να έχουν ολότελα διαφορετικές ιδιότητες και φυσικούς νόμους. Η παρουσία αυτών των συμπάντων θα εξηγούσε διάφορες παράξενες όψεις του δικού μας σύμπαντος. Θα μπορούσε ακόμη να προσφέρει απαντήσεις σε θεμελιακά ερωτήματα που άπτονται της φύσης του χρόνου και της κατανοητότητας του φυσικού κόσμου.
