Η συσκευή εξωσωματικής κυκλοφορίας, που πρωτοχρησιμοποιήθηκε στους ανθρώπους το 1953, έφερε επανάσταση στη χειρουργική των στεφανιαίων αγγείων, αφού παρείχε στους γιατρούς τη χρονική άνεση να χειρουργούν μια ακίνητη καρδιά για τουλάχιστον 1 ώρα. Οι προηγούμενες τεχνικές επέτρεπαν μόνο μέχρι 15 λεπτά.
Αφότου άρχισε να χρησιμοποιείται η συσκευή, έχει διαπιστωθεί μετεγχειρητική διανοητική εξασθένηση των ασθενών. Η κατάσταση τούτη, που αργότερα παρονομάστηκε σε «αντλιοκεφαλία», θεωρούνταν ότι διαρκεί λίγο· συχνά δε αποδιδόταν στο γενικότερο ψυχικό τραύμα που χαρακτηρίζει την επέμβαση.
Πρόσφατα, σε μεγάλης διάρκειας μελέτες επί ασθενών διαπιστώθηκε ότι η «αντλιοκεφαλία» μπορεί να επιδεινωθεί στο πέρασμα του χρόνου και να επιμένει για χρόνια. Πολλοί παράγοντες έχουν προταθεί για να αιτιολογήσουν τη διαταραχή, ωστόσο τα διάφορα μικροσκοπικά κυτταρικά συγκρίματα και οι φυσαλίδες που δημιουργούνται από τη συσκευή στη διάρκεια της επέμβασης θεωρούνται οι πλέον ύποπτοι.
