Τον προηγούμενο αιώνα, οι λόγιοι είχαν απορρίψει ως μύθο την παραδοσιακή ερμηνεία, σύμφωνα με την οποία η προφητική έμπνευση της ιέρειας των Δελφών οφειλόταν σε αναθυμιάσεις που αναδύονταν από το έδαφος.
Πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα δείχνουν πως η ερμηνεία αυτή ήταν στην ουσία εξαιρετικά ακριβής.
Πιο συγκεκριμένα, οι συγγραφείς έχουν διακρίνει δύο γεωλογικά ρήγματα τα οποία διασταυρώνονται ακριβώς κάτω από το χώρο του μαντείου.
Επιπλέον, τα πλούσια σε πετροχημικά στοιχεία στρώματα των ασβεστολιθικών σχηματισμών της περιοχής πιθανότατα παρήγαν αιθυλένιο, αέριο με ιδιότητες παραισθητικές, το οποίο θα μπορούσε να αναδίδεται μέσω ρωγμών που είχαν δημιουργήσει τα ρήγματα.
