Μολονότι οι περισσότεροι αστρονόμοι πιστεύουν πως οι ουρανοί είναι γεμάτοι σκοτεινή ύλη, οι παρατηρήσεις τους δεν διαθέτουν την απαιτούμενη ακρίβεια για να παράσχουν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, πολλώ δε μάλλον για να προσδιορίσουν λεπτομερώς τις ιδιότητες της υποθετικής αυτής ύλης. Οι σωματιδιακοί φυσικοί προσπαθούν να καλύψουν το κενό κατασκευάζοντας ανιχνευτές για να αναζητήσουν τη σκοτεινή ύλη καθώς αυτή ρέει διά της Γης.
Τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, παρότι άκρως απρόθυμα να συμμετέχουν σε τέτοιες διαδικασίες, ενίοτε μπορεί να αλληλεπιδρούν με τα συνηθισμένα άτομα. Όταν ένα τέτοιο σωματίδιο συγκρούεται με έναν ατομικό πυρήνα και εποστρακίζεται, ο πυρήνας υφίσταται ανάκρουση, χτυπάει τα άτομα που τον περιβάλλουν και απελευθερώνει θερμότητα ή φως.
Η πραγματική δυσκολία της υπόθεσης έγκειται στο πώς θα καταφέρει κανείς να διακρίνει αυτή την απελευθέρωση ενέργειας από τα αποτελέσματα άλλων πιο τετριμμένων διαδικασιών όπως η ραδιενεργός διάσπαση. Και μάλιστα, ίσως σε τέτοιες διαδικασίες πρέπει τελικά να αποδοθεί η μοναδική ώς σήμερα αναφερθείσα ανίχνευση σκοτεινής ύλης.
