Οι αστρονόμοι υποπτεύονταν από καιρό ότι οι εκρήξεις ακτίνων γ (οι GRB) σχετίζονταν με εκρηγνυόμενα άστρα, αλλά αδυνατούσαν να τις κατηγοριοποιήσουν με βεβαιότητα σε σχέση με άλλα ουράνια φαινόμενα. Όμως, μια έκρηξη ακτίνων γ που έφτασε στη Γη στις 29 Μαρτίου 2003, υποδεικνύει ότι η πλειονότητα των εν λόγω συμβάντων παράγεται από τον ίδιο τύπο κοσμικής έκρηξης. Το παραπάνω συμβάν, το κοντινότερο που καταγράφτηκε ποτέ αφού απέχει 2,6 δισεκατομμύρια έτη φωτός, έδωσε τη δυνατότητα στους αστρονόμους να μετρήσουν λεπτομερώς την παραγόμενη ενέργεια. Η σύγκριση με προηγούμενες εκρήξεις αποκάλυψε ότι τα συμβάντα αυτά απελευθερώνουν σχεδόν την ίδια ποσότητα ενέργειας (που ισούται χονδρικά με όση θα παραγάγει ο Ήλιος σε όλη τη ζωή του) ως μείγμα ακτίνων γ, ακτίνων Χ και ραδιοκυμάτων. Οπότε, ίσως διαθέτουν και κοινή απαρχή, πιθανότατα τους υπέρμαζους σουπερνόβα. Ο Edo Berger του Τεχνολογικού Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, ο οποίος μελέτησε την εν λόγω έκρηξη, δήλωσε ότι αυτό που διαφοροποιεί τις εκρήξεις είναι η «οδός διαφυγής» την οποία ακολουθεί η ενέργεια.
