Για περισσότερα από 90 χρόνια, η σύνθεση της αμμωνίας (ΝΗ3) γινόταν με θέρμανση αζώτου και υδρογόνου σε υψηλή θερμοκρασία και πίεση πάνω από έναν στερεό καταλύτη, κατά τη μέθοδο Haber-Bosch. Τώρα, όμως, ο χημικός Paul J. Chirik, του Πανεπιστημίου Cornell, έκανε ένα μεγάλο βήμα στην παραγωγή της αμμωνίας (ένωση ιδιαίτερα χρήσιμη για τα λιπάσματα και πολυάριθμα άλλα προϊόντα) υπό ηπιότερες συνθήκες, με το σχηματισμό της σε διάλυμα. Χρησιμοποίησαν ένα διαλυτό σύμπλοκο, το οποίο απαρτίζεται από δύο δακτυλίους υδρογονανθράκων που εξέχουν από ένα άτομο ζιρκονίου. Αν οι δακτύλιοι είναι αρκετά ογκώδεις, ένα μόριο αέριου αζώτου θα ενωθεί με δύο σύμπλοκα του ζιρκονίου. Κατόπιν, ένα άτομο υδρογόνου ενώνεται με κάθε άζωτο, και ήπια θέρμανση διασπά το δεσμό των ατόμων του αζώτου (για λόγους που δεν κατανοούμε). Τελικά, τα μεταλλικά σύμπλοκα καταλήγουν να έχουν επιπλέον υδρογόνα, και αυτό τα εμποδίζει να ενωθούν με περισσότερα άτομα αζώτου.
