Η διάσπαση του ραδιενεργού άνθρακα (άνθρακας 14) αποτελεί τον βασικό τρόπο για τη χρονολόγηση αρχαίων δειγμάτων. Το «ρολόι του ραδιενεργού άνθρακα», ωστόσο, ενίοτε παρουσιάζει αποκλίσεις, διότι, για διάφορους λόγους, τα ισότοπα δεν συσσωρεύονται πάντα με το ρυθμό που προβλέπει η θεωρία των ραδιενεργών διασπάσεων. Έτσι, οι ερευνητές βαθμονομούν το ρολόι χρονολογώντας ετήσιους δακτυλίους δέντρων και άλλα απόλυτα ηλικιακά μέτρα. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Konrad Hughen, του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου του Γουντς Χόουλ, επεξέτεινε τη βαθμονόμηση από τα 26.000 στα 50.000 χρόνια πριν, που αποτελεί και το μέγιστο όριο για την εφαρμογή της ραδιοχρονολόγησης (ο άνθρακας 14 γίνεται σπάνιος πέραν αυτής της ηλικίας). Οι ερευνητές συνταίριασαν χρονολογημένα με ραδιενεργό άνθρακα στρώματα του θαλάσσιου ιζήματος με ετήσια στρώματα σε έναν πυρήνα πάγου της Γροιλανδίας. Είχαν προηγουμένως δείξει ότι τα δύο σύνολα στρωμάτων είναι σύγχρονα στη διάρκεια μιας περιόδου που εκτείνεται από 10.000 έως 15.000 χρόνια πριν.
