Το καλοκαίρι του 1910, οπότε σχεδόν ολόκληρες οι δυτικές ΗΠΑ είχαν παραδοθεί στις φλόγες, αποτέλεσε κρίσιμη καμπή στην ιστορία των δασικών πυρκαγιών στις ΗΠΑ. Έπειτα, οι υπεύθυνοι για την προστασία των δασών υιοθέτησαν την τακτική της κατάσβεσης κάθε εστίας πυρκαγιάς. Η τακτική αυτή έχει πια εγκαταλειφθεί.
Από την άλλη, όμως, δεν αποτελεί λύση να αφεθούν οι πυρκαγιές απλά να μαίνονται ανεξέλεγκτες. Η σταδιακή συσσώρευση στα δάση του οργανικού φυτικού υλικού, συνδυασμένη με τις πρόσφατες περιόδους ξηρασίας, εκθέτει μεγάλες δασικές εκτάσεις στον κίνδυνο καταστροφικών πυρκαγιών. Αυτές οι εκτεταμένες και σαρωτικές πυρκαγιές, ικανές να καταστρέψουν ολόκληρα οικοσυστήματα, απειλούν συν τοις άλλοις και τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό κατοικιών στα όρια της πόλης με το δάσος.
Με ανανεωμένη την ομοσπονδιακή υποστήριξη για έρευνα στον τομέα των δασικών πυρκαγιών, οι επιστήμονες ερευνούν νέους τρόπους κατανόησης της συμπεριφοράς των πυρκαγιών καθώς και του μετριασμού των εν δυνάμει ολέθριων συνεπειών τους.
