Τριβή εμφανίζεται όταν τα άτομα της μιας ολισθαίνουσας επιφάνειας «βρίσκουν» πάνω στα «αντιτιθέμενα» άτομα της άλλης, επάγοντας ταλαντώσεις που μετατρέπουν τη μηχανική ενέργεια σε θερμότητα. Αν τα δύο στερεά αλληλεπιδρούν σχετικά ασθενικά, θα πρέπει όταν τρίβονται το ένα στο άλλο να μην επάγουν ταλαντώσεις ―με άλλα λόγια, να μην αναπτύσσεται τριβή.
Ο Ernst Meyer και οι συνάδελφοί του στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας (Ελβετία) έχουν στηρίξει πειστικά αυτή την από δεκαετιών πρόβλεψη, υποβάλλοντας σε ολίσθηση μια ειδικά κατασκευασμένη ακμή από πυρίτιο πάνω σε ένα κρυσταλλικό άλας. Όταν η κάθετα εφαρμοζόμενη δύναμη είναι μεγάλη, τα άτομα του κρυστάλλου τεντώνονται σαν ελατήρια, και η ακμή διαδοχικά προσκολλάται και γλιστρά πάνω στην κυματιστή επιφάνεια του κρυστάλλου, μετατρέποντας σε κάθε γλίστρημα μηχανική ενέργεια σε θερμότητα. Όταν όμως η κάθετη δύναμη είναι αρκετά μικρή, οι ατομικοί δεσμοί παραμένουν ανελαστικοί, με αποτέλεσμα η ακμή να γλιστρά ομαλά, αναπτύσσοντας ουσιαστικά μηδενική τριβή.
