Αφού πεθάνει μια φάλαινα, οι περισσότεροι ωκεάνιοι νεκροφάγοι οργανισμοί «πρήζονται στο φαΐ» από το βυθισμένο κουφάρι της, και κατόπιν αποχωρούν. Εντούτοις, δύο νέα είδη σωληνοσκωλήκων, τα οποία ανακαλύφθηκαν από θαλάσσιους βιολόγους όταν μελετούσαν τα οστά μιας φάλαινας στον κόλπο τού Μόντερεϊ της Καλιφόρνιας, είναι τέλεια προσαρμοσμένα στη διατροφή αποκλειστικά με οστέινα υπολείμματα. Στεφανωμένο με πουπουλένια κόκκινα βράγχια, κάθε θηλυκό σκουλήκι φουσκώνει με αβγά στη βάση του και προεκβάλλει πρασινόχρωμες ρίζες που ανοίγουν βαθιές τρύπες στο οστό. Συμβιωτικά βακτήρια στις ρίζες αυτές φαίνεται πως συντηρούν τους σκώληκες, μιας και πέπτουν τα πλούσια αποθέματα ελαίων που περιέχουν τα οστά. Στην εσωτερική επιφάνεια του θηλυκού σωλήνα προσκολλώνται δεκάδες αρσενικά μικροσκοπικά σκουλήκια, προσπαθώντας να βρεθούν σε πλεονεκτική θέση γύρω από τον ωαγωγό. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτός ο τύπος σκουληκιού ίσως αποτελεί κατά κάποιον τρόπο, σε ζωικό επίπεδο, μια άλλη «πικραλίδα» του θαλάσσιου πυθμένα, η οποία ρίχνει προς διασπορά τους απογόνους της στα ωκεάνια ρεύματα, εν αναμονή της επόμενης νεκρής φάλαινας.
