Τα περισσότερα σπονδυλωτά μπορούν να ζήσουν επί μερικά μόνο λεπτά χωρίς οξυγόνο· υπάρχουν όμως και κάποια, όπως οι χελώνες του γλυκού νερού, που έχουν την ικανότητα να επιβραδύνουν σημαντικά την καρδιακή τους λειτουργία για να επιβιώνουν. Το ψάρι πεταλούδα (Carassius carassius) ―είδος συγγενικό προς το χρυσόψαρο― μπορεί να ζήσει χωρίς σχεδόν καθόλου οξυγόνο τουλάχιστον επί πέντε μέρες, ενώ η καρδιά του συνεχίζει να πάλλεται κανονικά. Ο κυπρίνος το κατορθώνει αυτό μετατρέποντας το γαλακτικό οξύ, ένα επιβλαβές άχρηστο προϊόν του μεταβολισμού, στην πολύ λιγότερο επιβλαβή αιθανόλη (το οινόπνευμα). Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Simon Fraser (Καναδάς) και το Πανεπιστήμιο του Όσλο θεωρούν ότι η καρδιά του κυπρίνου ίσως βοηθά στην κυκλοφορία και την αποβολή της αιθανόλης μέσω των βραγχίων του στο νερό. Αυτή η ικανότητα του κυπρίνου, η οποία του επιτρέπει να αντέχει στον σκανδιναβικό χειμώνα, θα μπορούσε να μας δώσει κάποιες ενδείξεις και ιδέες ώστε να αντιμετωπίζουμε καλύτερα την έλλειψη οξυγόνου που παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια μιας καρδιακής προσβολής ή ενός αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.
