Ο«τελευταίος» μεγάλος υπέρμαχος του Δαρβίνου έφυγε πλήρης ημερών στις 3 Φεβρουαρίου, μετά από σύντομη ασθένεια στο σπίτι του στο Μπέντφορντ της Μασαχουσέτης, σε ηλικία 100 ετών. Σε ένα αφιερωματικό πορτρέτο του στο Scientific American τον Αύγουστο του 1994, ο ενενηντάχρονος τότε «πρύτανης» της εξελικτικής βιολογίας σημείωνε ότι συνέγραφε το βιβλίο του This is Biology (Αυτή είναι η Βιολογία, Κάτοπτρο 2002). Ακολούθησε το βιβλίο του What Evolution Is? (Τι είναι η εξέλιξη;, Κάτοπτρο, υπό έκδοση), και μόλις πρόλαβε να δει να κυκλοφορεί το 25ο βιβλίο του What Makes Biology Unique?. Ήταν μέλος του καθηγητικού σώματος στο Πανεπιστήμιο Harvard από το 1953, φυσιοδίφης, θεωρητικός, ιστορικός και φιλόσοφος. Το 1999, από τη Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας τού απονεμήθηκε το βραβείο Crafoord για τη βιολογία (ισότιμο του βραβείου Νόμπελ) «εις αναγνώρισιν της ουσιαστικής συνεισφοράς του στην εννοιολογική ανάπτυξη της εξελικτικής βιολογίας». Τα βιβλία του, τα περίπου 700 άρθρα του και οι αμέτρητες διαλέξεις του ενέπνευσαν και εκπαίδευσαν γενιές ερευνητών αλλά και το ευρύ κοινό. Aς σημειωθεί ότι το άρθρο του “Darwin’s Influence on Modern Thought” στο τεύχος Ιουλίου 2000 του Scientific American επιλέχθηκε και τιμήθηκε ως το καλύτερο άρθρο επιστημονικής γραφής για το 2001.
