Η επιστήμη διαδραματίζει πλέον ουσιαστικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων από κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, ωστόσο η αβεβαιότητα μπορεί να προκαλέσει την αποτυχία των συστημάτων λήψης αποφάσεων, όπως εκείνων που βασίζονται σε αναλύσεις κόστους-ωφέλειας. Το αποτέλεσμα είναι να μη γίνεται τίποτα ή να πραγματοποιούνται βήματα που επιδεινώνουν τη μακροπρόθεσμη προοπτική. Οι συγγραφείς ανέπτυξαν ένα εναλλακτικό σύστημα που επικεντρώνεται στην ευελιξία —στην επιλογή πολιτικών που αποδίδουν καλά ασχέτως του τι συμβαίνει. Οι πολιτικές μπορεί να διαθέτουν ενσωματωμένους μηχανισμούς για να μπορούν να αλλάζουν ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες. Στην περίπτωση της αλλαγής του κλίματος, ένας τέτοιος μηχανισμός είναι η «ασφαλιστική δικλίδα» που εγγυάται ότι υλοποιούνται οι μειώσεις των εκπομπών αλλά το κόστος τους ουδέποτε γίνεται υπερβολικό. Αυτές οι νέες μέθοδοι μπορούν να συμβάλλουν στη θέσπιση προτεραιοτήτων σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος, την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, την αναδιάρθρωση των προγραμμάτων κοινωνικών ευεργετημάτων και την ανάπτυξη νέων βιοτεχνολογιών. Βελτιώνουν επίσης τον επιχειρηματικό σχεδιασμό στην αυτοκινητοβιομηχανία και σε άλλους τομείς.
