Το 2001, ερευνητές ανακάλυψαν ότι η φαινομενικώς κοινή ένωση διβορίδιο του μαγνησίου υπεράγει κάτω από τους 40 περίπου κέλβιν, θερμοκρασία σχεδόν διπλάσια από εκείνες άλλων παρεμφερών υπεραγωγών. Η πρακτική θερμοκρασία λειτουργίας τής εν λόγω ένωσης κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 κέλβιν. Αυτή η θερμοκρασία μπορεί να επιτευχθεί διά ψύξεως με υγρό νέον ή υδρογόνο ή διά ψυκτικού συστήματος κλειστού κύκλου, δηλαδή διά μεθόδων που όλες τους είναι πολύ λιγότερο δαπανηρές και οχληρές από την ψύξη με υγρό ήλιο, την οποία απαιτούν τα κράματα του νιοβίου που χρησιμοποιούνται ευρέως στη βιομηχανία στους 4 περίπου κέλβιν. Όταν εμπλουτιστεί με άνθρακα ή άλλες προσμείξεις, το διβορίδιο του μαγνησίου αναδεικνύεται ίσο ή και καλύτερο από τα κράματα του νιοβίου σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της υπεραγωγιμότητάς του παρουσία μαγνητικών πεδίων ή όταν διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα. Στις δυνητικές εφαρμογές του περιλαμβάνονται οι υπεραγώγιμοι μαγνήτες, οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και οι ευαίσθητοι ανιχνευτές μαγνητικών πεδίων.
