Οι εξισώσεις της φυσικής είναι γεμάτες με μεγέθη όπως η ταχύτητα του φωτός. Οι φυσικοί συνήθως υποθέτουν ότι πρόκειται για μεγέθη σταθερά: ότι έχουν την ίδια τιμή παντού στο χώρο και το χρόνο. Τα τελευταία έξι χρόνια, οι συγγραφείς και οι συνεργάτες τους έθεσαν υπό αμφισβήτηση τη βασιμότητα αυτής της υπόθεσης. Συγκρίνοντας παρατηρήσεις κβάζαρ με εργαστηριακές μετρήσεις αναφοράς, υποστήριξαν ότι ορισμένα χημικά στοιχεία στο απώτατο παρελθόν απορροφούσαν φως με διαφορετικό τρόπο από αυτόν με τον οποίο απορροφούν σήμερα. Όσο μικρή κι αν φαίνεται, αυτή η μεταβολή, αν επιβεβαιωθεί, θα αποβεί επαναστατική. Θα σημαίνει ότι οι παρατηρούμενοι νόμοι της φύσης δεν είναι παγκόσμιοι, ενδέχεται δε να αποτελεί ένδειξη για το ότι ο χώρος έχει επιπλέον διαστάσεις.
