Μια θεωρία γνωστή ως πληθωριστικό μοντέλο τής λάμβδα και της ψυχρής σκοτεινής ύλης εξηγεί εξαίρετα πολλές ιδιότητες του Σύμπαντος. Όταν, όμως, αναλύονται κάποια συγκεκριμένα δεδομένα, ανακύπτουν μερικές βασικότατες ασυμφωνίες. Τα αινιγματικά δεδομένα προέρχονται από μελέτες της ακτινοβολίας του κοσμικού μικροκυματικού υποβάθρου (ΚΜΥ), η οποία εκπέμφθηκε όταν το Σύμπαν είχε ηλικία μόλις 370.000 ετών. Οι αστρονόμοι διαιρούν τις διακυμάνσεις τού ΚΜΥ σε «κανονικούς τρόπους», όπως χωρίζουμε μια ορχήστρα σε μεμονωμένα όργανα. Με βάση τη συγκεκριμένη αναλογία, το μπάσο και η τούμπα παραφωνούν, παίζοντας λάθος μελωδία με ασυνήθιστα χαμηλή ένταση. Τα δεδομένα ενδέχεται να έχουν υποστεί ρύπανση, φέρ’ ειπείν από κάποιο αέριο στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος, αλλά ακόμη και έτσι, το κατά τα άλλα εξόχως επιτυχές μοντέλο του πληθωρισμού αντιμετωπίζει σοβαρότατη αμφισβήτηση.
