Αλυσίδες DNA είναι δυνατόν να αναδιπλωθούν σε επίπεδες δομές τόσο πολυσύνθετες όσο και ο χάρτης της ηπείρου μας. Η τεχνική τού οριγκάμι με πρώτη ύλη το μόριο του DNA αναπτύχθηκε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας από τον Paul Rothemund, ειδικό στην επιστήμη των υπολογιστών. Στην τεχνική αυτή χρησιμοποιείται ένα μόριο DNA μεγάλου μήκους, το οποίο διπλώνεται κατ’ επανάληψη σαν μια κορδέλα ή ένα κομμάτι σπάγκου έως ότου προκύψει οποιοδήποτε επιθυμητό σχήμα ―όπως ακριβώς είναι και η ζωγραφική κάποιας εικόνας βάσει μίας και μοναδικής γραμμής.
Τα αποτελέσματα αφορούν σχήματα οριγκάμι πλάτους μέχρι και 100 περίπου νανομέτρων αποτελούμενα από περίπου 200 πίξελ, με κάθε πίξελ να αντιπροσωπεύει μια νουκλεοτιδική αλυσίδα μικρού μήκους. Η ίδια η τάση να στοιχίζονται αυθόρμητα αλληλουχίες DNA ταιριάζοντας μεταξύ τους σημαίνει ότι τούτα τα σχήματα θα είναι δυνατόν να συναρμολογούνται αυτόματα εάν η αλληλουχία των χρησιμοποιούμενων μορίων είναι προκαθορισμένη. Για το σχεδιασμό τέτοιων δομών απαιτείται εργασία περίπου 1 ημέρας, με τη βοήθεια υπολογιστικού προγράμματος τόσο απλού όσο αυτά που χρησιμοποιούνται στα σχολεία των ΗΠΑ για πειράματα σχολικής χημείας.
Αλλά πού θα βρουν εφαρμογή τα μοριακά οριγκάμι; Οι επιστήμονες θα είναι σε θέση να δημιουργούν «νανομηχανές» συνδέοντας ηλεκτρονικά στοιχεία ή μόρια ενζύμων σε αυτά· έχουν δε ξεκινήσει ήδη πειράματα για τη δημιουργία τρισδιάστατων τέτοιων δομών.
