Οι αστρονόμοι θεωρούσαν ότι οι περισσότεροι δορυφόροι σχηματίστηκαν από δίσκους που περιέβαλλαν τους αντίστοιχους πλανήτες —αντιγράφοντας σε μικρογραφία τον σχηματισμό του ίδιου του ηλιακού μας συστήματος. Οι τροχιές των δορυφόροι αυτών βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τον ισημερινό του εκάστοτε πλανήτη τους, ενώ η κίνηση σε αυτές γίνεται κατά την ίδια φορά με εκείνη της περιστροφής του. Τα σώματα που δεν ταίριαζαν στην παραπάνω εικόνα θεωρούνταν «ανώμαλα».
Σωρεία πρόσφατων ανακαλύψεων μέσω της χρήσης προηγμένων ψηφιακών ανιχνευτών δείχνει, ωστόσο, ότι οι ανώμαλοι δορυφόροι αποτελούν την πλειοψηφία. Οι επιμήκεις, πολύβροχες και επικλινείς τροχιές τους υποδηλώνουν ότι δεν σχηματίστηκαν επί τόπου, αλλά αντίθετα σε πιο απομακρυσμένες περιοχές καθώς περιφέρονταν γύρω από τον Ήλιο. Στην ουσία, πρόκειται για αστεροειδείς ή κομήτες τους οποίους με κάποιον τρόπο συνέλαβαν οι πλανήτες.
Ωστόσο, ούτε η περιοχή προέλευσής τους αλλά ούτε και ο μηχανισμός σύλληψής τους μας είναι απόλυτα κατανοητός. Οι δορυφόροι αυτοί μπορεί κάλλιστα να προήλθαν από τη ζώνη Kuiper, η οποία βρίσκεται πέρα από τον Ποσειδώνα, ή από κοντινότερες περιοχές. Η σύλληψή τους ίσως περιελάμβανε συγκρούσεις ή άλλου είδους αλληλεπιδράσεις με κομήτες ή αστεροειδείς όταν το ηλιακό σύστημα ήταν νεαρότερο και πιο πυκνοκατοικημένο.
