Oι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι, αν στρέψουν τα τηλεσκόπιά τους σε κβάζαρ, θα παρατηρήσουν κατά μέσον όρο ένα γαλαξία να βρίσκεται μπροστά από κάθε τέταρτο κβάζαρ. Επειδή το σύμπαν είναι ομοιογενές, ο αριθμός των γαλαξιών στο «προσκήνιο» θα έπρεπε να ήταν ίδιος για κάθε μέλος μιας, φέρ’ ειπείν, ομάδας παρατηρούμενων εκρήξεων ακτίνων γ (GRB). Μόνο που δεν συμβαίνει έτσι.
Σε μια δημοσίευση που έχει ήδη προκαλέσει σημαντική διαμάχη μεταξύ των αστρονόμων, o Jason X. Prochaska, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ, βρίσκει κατά μέσον όρο περίπου έναν προσκηνιακό γαλαξία για κάθε δεκαπέντε εκρήξεις γ. Αν αυτό το αποτέλεσμα ισχύει, τότε οι αστρονόμοι παρερμηνεύουν μια κύρια πλευρά του προσκηνιακού αερίου ―θέτοντας ενδεχομένως ένα σοβαρό κοσμολογικό πρόβλημα, δεδομένου ότι χρησιμοποιούν το αέριο για να εκτιμήσουν τη σύνθεση των πρώιμων γαλαξιών και την κατανομή της σκοτεινής ύλης, η οποία αποτελεί το 90% της ύλης του σύμπαντος.
Οι προσκηνιακοί γαλαξίες πιθανόν να περιλαμβάνουν απροσδόκητα πολλή σκόνη, κρύβοντας κάποιους κβάζαρ· ίσως και να εστιάζουν το φως από τις εκρήξεις ακτίνων γ έτσι ώστε οι πιο ασθενείς από αυτούς να διαφεύγουν την προσοχή των αστρονόμων. Ενδέχεται δε, οι υποτιθέμενοι γαλαξίες να μην είναι παρά αέριο υλικό από την ίδια την έκρηξη.
