Τα τελευταία χρόνια, η προσοχή των κοσμολόγων εστιάστηκε κατά μεγάλο μέρος στην ακτινοβολία του κοσμικού μικροκυματικού υποβάθρου, η οποία προσφέρει ένα στιγμιότυπο του Σύμπαντος σε ηλικία 400.000 ετών. Από αυτή τη στιγμή, ωστόσο, μέχρι την εμφάνιση των πρώτων γαλαξιών, μεσολάβησε μια περίοδος σχεδόν απόλυτου σκότους, που δεν το διέκοπτε παρά μόλις ένα αχνοφέγγισμα αστρικού φωτός. Στα ερέβη αυτής της εποχής βρίσκονται κρυμμένα τα μυστικά τού πώς σχηματίστηκαν οι γαλαξίες.
Προφανώς, δύσκολα μπορεί να ερευνηθεί μια περίοδος που από την ίδια της τη φύση είναι πρακτικώς αόρατη. Το κλειδί συνίσταται στο να αναζητήσουμε τα ασθενικά ραδιοκύματα που εξέπεμπε το ηλεκτρικά ουδέτερο αέριο υδρογόνο καθώς αλληλεπιδρούσε με την ακτινοβολία του κοσμικού υποβάθρου. Και με αυτό ακριβώς το έργο αρχίζουν τώρα να καταπιάνονται οι παρατηρητές.
Οι προσπάθειές τους αναμένεται να αποφέρουν ένα χάρτη ακόμη πιο ενδιαφέροντα και από εκείνον του μικροκυματικού υποβάθρου. Θα είναι πλήρως τρισδιάστατος και θα δείχνει, βήμα προς βήμα, πώς από την αμορφία ανέκυψε μορφή.
