Οι προϊστορικοί γεωργοί στο νότιο Μεξικό αντιμετώπιζαν έλλειψη νερού έξι μήνες το χρόνο.
Για να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο ώστε να καλλιεργούν καθ’ όλο το έτος, ανέπτυξαν ιδιοφυείς τρόπους μεταφοράς του νερού στα χωράφια τους. Οι επινοήσεις τους περιελάμβαναν φράγματα, πηγάδια, κανάλια, υδαταγωγούς και καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε αναβαθμίδες.
Δύο από αυτά τα συστήματα αναδεικνύουν την πολυμήχανη σκέψη αυτών των πρώιμων μηχανικών —ένα δίκτυο από κανάλια στην κοιλάδα Τεχουακάν και κήποι σε αναβαθμίδες που αρδεύονταν από κανάλια στην κορυφή τοίχων αντιστήριξης στην κοιλάδα Οασάκα.
