Φυτοθρεπτικά υλικά μεταφερόμενα μέσω ποταμών από την ξηρά σε περιοχές ρηχών θαλασσών ανά τον κόσμο οδηγούν σε αφανισμό τον έμβιο κόσμο τους, με τελική συνέπεια την εκδήλωση νεκρών ζωνών.
Χημικά λιπάσματα επιφέρουν την υπεραύξηση των φυτοπλαγκτονικών οργανισμών της εύφωτης ζώνης, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να αποστερούν το ηλιακό φως από τους βενθικούς φυτικούς οργανισμούς, ενώ αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό το αποικοδομούμενο οργανικό υλικό το οποίο πέφτει στον πυθμένα. Τα βακτήρια που ζουν από την αποικοδόμηση νεκρών οργανισμών εξαντλούν το οξυγόνο στη ζώνη του πυθμένα, προκαλώντας έτσι την απώλεια του μεγαλύτερου μέρους τής εκεί πανίδας.
Η αποκατάσταση τούτων των αξιόλογων θαλάσσιων οικοσυστημάτων είναι εφικτή με σημαντικές μειώσεις των απορροών από τις αγροτικές δραστηριότητες και τα αποχετευτικά συστήματα, καθώς επίσης και με έλεγχο της υπεραλίευσης.
