Το σώμα κείτεται στην αριστερή του πλευρά, με το κεφάλι και το λαιμό τραβηγμένα προς τα πίσω, προς την πυελική ζώνη —μια κλασική στάση θανάτου. Τα εμπρόσθια και οπίσθια άκρα είναι ακόμα στις σωστές ανατομικές τους θέσεις, αλλά με προσεκτικότερη παρατήρηση αποκαλύπτεται ότι τα καρπικά, τα ταρσικά, τα δακτυλικά και τα παρεμφερή οστά έχουν εξαρθρωθεί —ωστόσο, υπάρχουν τα περισσότερα μέρη και έχουν αναγνωριστεί. Το κρανίο, επίσης, είναι σε μερικά σημεία θρυμματισμένο, αλλά και εδώ τα μέρη που το αποτελούν κείτονται το ένα κοντά στο άλλο. Περιέργως, η άκρη της ουράς λείπει εντελώς. Σε κοντινή απόσταση κείτονται και άλλα πτώματα, σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις διατήρησης και αταξίας. Μερικά είναι ακόμα ανέπαφα σε μεγάλο ποσοστό, ενώ άλλα αντιπροσωπεύονται μόνο από ένα κρανίο, μια ωμοπλάτη ή μια κνήμη. Αραγε τα άτυχα αυτά πλάσματα πέθαναν εδώ ή μεταφέρθηκαν όλα μαζί μετά το θάνατό τους; Έπαψαν να ζουν την ίδια στιγμή ή αποδήμησαν στο πέρασμα του χρόνου; Και τι ήταν αυτό που τα σκότωσε;
