Το 2000, ερευνητές πρότειναν μια φαινομενικά τρελή ιδέα για τον περιορισμό της συμφόρησης στα δίκτυα επικοινωνίας. Αυτή η πιθανώς επαναστατική προσέγγιση, η οποία ονομάζεται κωδικοποίηση δικτύου, αντικαθιστά τους δρομολογητές, που απλώς αναμεταδίδουν μηνύματα στα σημεία διασταύρωσης, με δικτυακούς κωδικοποιητές, οι οποίοι, αντί να στέλνουν τα ίδια τα εισερχόμενα μηνύματα, στέλνουν μόνο κάποια πληροφοριακά στοιχεία σχετικά με αυτά.
Η κωδικοποίηση δικτύου έχει αρκετά καλή απόδοση στα πειράματα που διεξάγονται, τα περισσότερα από τα οποία μέχρι τώρα εστιάζονται στην αποστολή δεδομένων διαμέσου δικτύων πολυεκπομπής, όπου όλοι οι αποδέκτες πρέπει να λαμβάνουν τις ίδιες πληροφορίες ταυτόχρονα.
Η προσέγγιση υπόσχεται να κάνει τις λειτουργίες πολλών δικτύων περισσότερο αποδοτικές (αυξάνοντας τη χωρητικότητα χωρίς να απαιτείται επιπλέον υλισμικό ή εύρος ζώνης) αλλά και πιο γρήγορες, περισσότερο αξιόπιστες και ανθεκτικότερες στις επιθέσεις.
