Στο παίγνιο του διλήμματος του ταξιδιώτη, δύο άτομα επιλέγουν ξεχωριστά έναν ακέραιο αριθμό μεταξύ τού 2 και του 100, και ο παίκτης του οποίου η επιλογή είναι ο μικρότερος αριθμός αμείβεται με κάποιο μεγαλύτερο ποσό. Σύμφωνα με τη θεωρία παιγνίων, η ορθολογικότητα θα έπρεπε να οδηγήσει τους παίκτες στην επιλογή του αριθμού 2, όμως οι περισσότεροι επιλέγουν έναν ακέραιο που βρίσκεται πλησιέστερα στο 100.
Απαιτείται ένα νέο είδος συλλογιστικής ώστε να επιτύχουμε την ακριβή κατανόηση αυτής της επιλογής, παύοντας να τη θεωρούμε μη ορθολογική.
Τα αποτελέσματα του διλήμματος του ταξιδιώτη έρχονται σε αντίθεση με τις εικασίες των οικονομολόγων, σύμφωνα με τις οποίες η καθιερωμένη θεωρία παιγνίων μπορεί να προβλέψει τη συμπεριφορά υποθετικά ιδιοτελών/εγωϊστικών ορθολογικών ατόμων. Επίσης, δείχνουν ότι η ιδιοτέλεια δεν συνάδει πάντα με τις αποτελεσματικές οικονομικές μεθόδους.
