Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία περί καρκίνου, η απορρύθμιση των φυσιολογικών μηχανισμών ελέγχου του κυττάρου είναι συνέπεια μεταλλάξεων σε σημαντικά ρυθμιστικά γονίδια. Δεν αναγνωρίζεται, ωστόσο, κατά την καρκινογένεση πρωτεύων ρόλος στις ευρύτερες αλλαγές που επισυμβαίνουν σε επίπεδο χρωμοσωμάτων και απαντούν σε όλα τα καρκινικά κύτταρα.
Ο συγγραφέας του άρθρου υποστηρίζει ότι τούτες οι χρωμοσωμικές αλλαγές, οι οποίες επηρεάζουν μαζικά χιλιάδες γονίδια, επαρκούν αφενός για να πυροδοτήσουν τόση αστάθεια στα κύτταρα ώστε να επακολουθήσει περαιτέρω χρωμοσωμική αποδιοργάνωση και αφετέρου για να αποδοθούν σε αυτές ιδιότητες των κακοήθων κυττάρων μη εξηγήσιμες από τη δράση συγκεκριμένων γονιδίων.
