Για να αναπαραστήσει και να σχηματίσει αναμνήσεις των εμπειριών του ατόμου, ο εγκέφαλος βασίζεται στη συντονισμένη δράση μεγάλων πληθυσμών νευρώνων.
Έχει δειχτεί ότι στον ιππόκαμπο του ποντικού (μια περιοχή μεγάλης σημασίας για το σχηματισμό μνημών), υποσύνολα τέτοιων πληθυσμών —που αποκαλούμε «νευρωνικές κλίκες»— αποκρίνονται σε διαφορετικές όψεις του ίδιου συμβάντος. Μερικές κλίκες αναπαριστούν αφηρημένες, γενικές πληροφορίες σχετικά με το περιστατικό· άλλες υποδηλώνουν πιο ειδικά χαρακτηριστικά του.
Όταν ο εγκέφαλος μετατρέπει σύνολα ηλεκτρικών ώσεων σε αντίληψη, γνώση και συμπεριφορά, είναι δυνατόν να εφαρμόζει την ίδια ιεραρχική οργάνωση όπως και κατά τη δημιουργία μνημών. Εάν αυτό ισχύει, τότε η εργασία στο πεδίο της μνήμης φέρνει τους ερευνητές πιο κοντά στην αποκάλυψη του καθολικού νευρωνικού κώδικα —των κανόνων που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλος για να αναγνωρίσει και να δώσει νόημα στις σωματικές εμπειρίες.
Ο συγγραφέας και οι συνεργάτες του έχουν μετατρέψει καταγραφές της δραστηριότητας των νευρωνικών κλικών σε δυαδικό κώδικα. Τέτοιες τεχνικές ψηφιοποίησης των σημάτων του εγκεφάλου θα μπορούσαν να αποτελέσουν το θεμέλιο για τη σύνταξη ενός κωδικολεξικού του νου —ένα εργαλείο για την καταλογογράφηση σκέψεων και εμπειριών και για σύγκρισή τους σε διαφορετικά άτομα ή και σε διαφορετικά είδη ακόμα.
