Νέες ελπίδες αναφύονται για τη σωτηρία των μεγάλων ανθρωποειδών πιθήκων, των κοντινότερων βιολογικά συγγενών μας που απειλούνται με εξαφάνιση, παρά τις ζοφερές προβλέψεις τής WWF ότι οι ουραγκοτάγκοι (Pongo pygmaeus) που βρίσκονται ελεύθεροι στην άγρια φύση θα εξαφανιστούν σε 20 χρόνια. Επίσης, σύμφωνα με μελέτη, ο πληθυσμός των ορεινών γοριλών της Ρουάντας (Gorilla gorilla beringei) επανακάμπτει.
Οι γορίλες που ζουν στο Εθνικό Πάρκο Βιρούνγκα, στα βορειανατολικά σύνορα της Δημοκρατίας του Κονγκό με τη Ρουάντα και την Ουγκάντα, έχουν πολλαπλασιαστεί, και έφτασαν από 400 στους 700, σύμφωνα με μελέτη που διεξήχθη από κοινού από τις οργανώσεις WWF, Dian Fossey Gorilla Fund, International Gorilla Conservation Programme και τις κυβερνήσεις των χωρών που φιλοξενούν το πάρκο. Το κλειδί για να σταματήσει η μείωση του πληθυσμού τους ήταν η επαύξηση των αποστολών τουριστών που έρχονταν να δουν και να θαυμάσουν τους γορίλες. Η επιτυχία αυτή ενισχύει τις ελπίδες για σωτηρία του μοναδικού μεγάλου ανθρωποειδούς πιθήκου της Ασίας, του ουραγκοτάγκου της Σουμάτρας και του Βόρνεο ―η οποία οφειλόταν στη λαθροθηρία και την καταστροφή των φυσικών τους ενδιαιτημάτων.
Ο πληθυσμός των ουραγκοτάγκων σημείωσε κατακόρυφη πτώση από τις περίπου 60.000 που ήταν το 1987 στις 30.000 το 2001, και η WWF θεωρεί ότι γι’ αυτό ευθύνεται η καταστροφή των φυσικών τους ενδιαιτημάτων μέσω της υλοτόμησης, και της αποδάσωσης με σκοπό να αποκτηθούν εδάφη για την παραγωγή φοινικελαίου, αλλά και η λαθροθηρία τους ώστε τα ζώα να χρησιμοποιηθούν ως τροφή ή ως κατοικίδια.
Η διάσωση των ουραγκοτάγκων θα μπορούσε να υποβοηθηθεί με τη δημιουργία «διαδρόμων» άγριας ζωής, για να επιτυγχάνεται η επανασύνδεση απομονωμένων αποικιών, και με την επέκταση των πάρκων άγριας ζωής. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια αναβολής: για τους μεγάλους ανθρωποειδείς πιθήκους, το ρολόι δείχνει ήδη ένα λεπτό πριν από τα μεσάνυχτα.
