Η μείωση της διαθέσιμης τροφής έθεσε σε κίνδυνο τους πληθυσμούς του αμερικανικού κόνδορα. Η λύση που δόθηκε στο πρόβλημα ήταν απλή: όσοι εργάζονται για τη διατήρηση της άγριας ζωής ταΐζουν καθημερινά τα πελώρια πτηνά με θνησιγενή μοσχαράκια, καλύπτοντας έτσι τις διατροφικές τους ανάγκες. Νέες μελέτες όμως δείχνουν ότι, αν αλλάξουν οι διατροφικές συνήθειες του κόνδορα, ώστε να τρέφεται και με «θαλάσσιο κρέας», μπορεί σύντομα το πτηνό να μην έχει ανάγκη τη βοήθεια του ανθρώπου για την επιβίωσή του. Μια ομάδα ερευνητών, η οποία συντονίζεται από το Πανεπιστήμιο Stanford, προσδιόρισε τη δίαιτα των σύγχρονων και των αρχαίων κονδόρων μετρώντας τις συγκεντρώσεις ισοτόπων άνθρακα και αζώτου σε υπολείμματα φτερών και οστών. Όπως συμπέραναν οι ερευνητές, αμέσως μετά την τελευταία εποχή των παγετώνων, οι κόνδορες προσέθεσαν στη δίαιτά τους θαλάσσια θηλαστικά. Τα δεδομένα τα οποία προέκυψαν δείχνουν ότι τα πτηνά αυτά συνέχισαν να κινούνται και να τρέφονται σε παράκτιες και ηπειρωτικές περιοχές, μέχρι τη στιγμή που οι άνθρωποι άρχισαν να κυνηγούν φώκιες και φάλαινες, οπότε και περιόρισαν τις δραστηριότητές τους σε περιοχές μακριά από τη θάλασσα. Η επανεισαγωγή της θαλάσσιας τροφής στη δίαιτα των κονδόρων είναι πιθανόν να δημιουργήσει έναν αυτοσυντηρούμενο πληθυσμό.
