|
|
 |
Φουσκωμένες επιδόσεις
|
|
|
|
|
|
|
Ο βαρύς, υπόκωφος κρότος ενός οβιδοβόλου των 155 χιλιοστών αντηχεί στα γύρω βουνά καθώς κάτι που μοιάζει με βλήμα πυροβολικού εξέρχεται ταχύτατα από το σωλήνα του. Ωστόσο, μέσα σε λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο, το βλήμα «φουσκώνει» και μεταμορφώνεται σε ολοκληρωμένο αεροπλάνο, με εκπέτασμα πτερύγων 2,5 περίπου μέτρων, το οποίο διασχίζει τον καπνισμένο αέρα και εφορμά προς μια δασική πυρκαγιά, της οποίας η πολύ υψηλή θερμοκρασία και ο απρόβλεπτος χαρακτήρας καθιστούν απαγορευτική τη χαμηλή αναγνωριστική πτήση συμβατικών αεροπλάνων.
Απομένουν μόνο μερικές λεπτές ρυθμίσεις, που προβλέπεται να ολοκληρωθούν μέσα στον επόμενο χρόνο, μέχρις ότου τα οχήματα με διογκούμενα στελέχη να είναι σε θέση να εκτελούν τέτοιου είδους αποστολές, δηλώνουν οι μηχανικοί τής ILC Dover, μιας κατασκευαστικής εταιρείας που εδρεύει στο Ντέλαγουερ. Ως σκοπό τους έχουν θέσει την κατασκευή ενός μη επανδρωμένου αεροσκάφους το οποίο να μπορεί να συμπτύσσεται, να μεταφέρεται και να αποθηκεύεται σε μικρούς χώρους. Οι χρήστες τους, εκτός από τη δυνατότητα εκτόξευσης των αεροσκαφών αυτών από οβιδοβόλα, θα μπορούν να τα κουβαλούν μαζί τους σε εκδρομικά σακίδια ή να τα ρίχνουν από τον αέρα. Επίσης, χάρη σε διογκούμενες πτέρυγες προσαρμοσμένες σε φυσιολογικά κατά τα άλλα αεροπλάνα, οι μηχανικοί θα μπορούν να διπλασιάζουν το εκπέτασμα των αεροσκαφών τους εν πτήσει. Τέτοια αεροπλάνα θα μπορούσαν, ενώ θα ταξίδευαν προς τον προορισμό τους με τις κοντές τους πτέρυγες, να αναπτύσσουν τις «φουσκωτές» τους πτέρυγες ενόσω θα περιμένουν τη σειρά τους για προσγείωση ή θα επιβραδύνουν κατά την τελική προσέγγιση, προκειμένου να εξοικονομούν καύσιμα.
Σημείο ορόσημο για την τεχνολογία διογκούμενων πτερύγων ήταν το 2001, όταν ερευνητές του Κέντρου Πτήσεων Dryden τής NASA στην Αεροπορική Βάση Edwards της Καλιφόρνιας έριξαν ένα συμπαγές, άκαμπτο αεροσκάφος από ύψος 300 περίπου μέτρων και, στη συνέχεια, αναπτύχθηκαν επιτυχώς από την άτρακτό του δύο διογκούμενες πτέρυγες. Όμως, οι πτέρυγες αυτές δεν προσέφεραν τη δυνατότητα ελέγχου της πτήσης. Έτσι, η ILC άρχισε να μελετά τον εφοδιασμό των πτερύγων με μικρούς, ευέλικτους και καθοδηγήσιμους μηχανισμούς κίνησης. Προς το παρόν, οι μηχανικοί κατασκευάζουν φωτοβολταϊκές κυψέλες που μπορούν να τσαλακώνονται όταν οι πτέρυγες διπλώνονται, ενώ όταν ξεδιπλώνονται, οι κυψέλες αυτές θα τροφοδοτούν τους μηχανισμούς του σκάφους με ενέργεια.
«Το συγκεκριμένο αεροπλάνο αποτελεί αντικείμενο διάφορων προγραμμάτων μας», δηλώνει ο David Cadogan, διευθυντής έρευνας και ανάπτυξης της ILC. Η δυνατότητα του αεροπλάνου να φέρει εις πέρας διάφορες αποστολές έγκειται, έως ένα βαθμό, στο ότι μπορεί να κατασκευαστεί και σε διάφορες κλίμακες: μπορεί να ζυγίζει από 5 μέχρι 70 κιλά, προσθέτει ο Cadogan. Λόγου χάρη, μια εκδοχή βάρους 45 κιλών θα μπορούσε να μεταφέρει διάφορα είδη εξοπλισμού ανίχνευσης, όπως υπέρυθρες και οπτικές κάμερες· το σημαντικότερο δε, να λειτουργεί υπό την επίβλεψη ενός μόνο ανθρώπου.
Για τον Bobby Jones όμως, ο οποίος συμμετείχε στην ανάπτυξη της πτέρυγας ενόσω ήταν ακόμα φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι και τώρα πεδίο έρευνάς του στην ILC είναι οι διαστημικές στολές, ο ρηξικέλευθος χαρακτήρας της διάταξης κάνει το πρόγραμμα ιδιαίτερα εντυπωσιακό. «Μιλώ στον κόσμο για τις διογκούμενες πτέρυγες και τους φαίνεται αδιανόητο», δηλώνει.
Μακροπρόθεσμα, οι μηχανικοί τής ILC και οι συνεργάτες τους στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι ελπίζουν ότι κάποια μέρα οι πτέρυγες θα διασχίζουν την ατμόσφαιρα του Αρη. Οι μηχανικοί του προγράμματος δηλώνουν ότι η συγκεκριμένη τεχνολογία είναι τέλεια για τέτοιου είδους αποστολές, όπου, κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τον πλανήτη, ο διαθέσιμος χώρος αποθήκευσης είναι λιγοστός και, άρα, πολύτιμος.
Η ILC, η οποία κατασκεύασε και τους αερόσακους που έδωσαν τη δυνατότητα στα τηλεκατευθυνόμενα οχήματα-ρομπότ (τους περιηγητές) να προσεδαφιστούν με ασφάλεια στον Αρη, δεν είναι η μόνη εταιρεία η οποία ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της τεχνολογίας αυτής. Η Vertigo, με έδρα την πόλη Λέικ Έλσινορ της Καλιφόρνιας, η οποία το 2001 σχεδίασε τις προαναφερθείσες πτέρυγες για τη NASA, συνεχίζει να εξελίσσει τη δική της εκδοχή, η οποία περιλαμβάνει και μια ομάδα διογκούμενων στελεχών προσαρμοσμένων σε βλήματα που μπορούν να εκτοξευτούν από οβιδοβόλα.
Με τόσες πολλές ομάδες να δείχνουν ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη τεχνολογία ―μεταξύ των οποίων η NASA, η DARPA και εταιρείες που παράγουν μη επανδρωμένα ιπτάμενα οχήματα―, μάλλον στοχεύει πολύ χαμηλά ο Cadogan όταν δηλώνει ότι «όριο των πτερύγων μας δεν είναι παρά μόνο ο ουρανός».
|
|
|
|
|
|
