Η ανίχνευση ενός ιού ή οποιουδήποτε νανοσωματίου συνίσταται συνήθως στην καθήλωσή του σε ένα υπόστρωμα ή την προσάρτηση σε αυτό ενός φθορίζοντος δείκτη. Ωστόσο, καμία από τις δύο αυτές μεθόδους δεν έχει πρακτική αξία για την ανίχνευση σωματιδίων σε πραγματικό χρόνο. Τώρα όμως, φυσικοί του Πανεπιστημίου τού Ρότσεστερ ανέπτυξαν ένα απλό σύστημα για να επιτύχουν ακριβώς αυτό. Διαίρεσαν μια δέσμη λέιζερ στα δύο, στέλνοντας το ένα μέρος της πάνω σε ένα δείγμα. Όταν το φως προσέκρουε σε ένα μικρό σωματίδιο, σκεδαζόταν προς τα πίσω και συνέβαλλε με το έτερο, άθικτο μισό της δέσμης, παράγοντας μια ανιχνεύσιμη εικόνα συμβολής μόνο εφόσον το σωματίδιο κινούνταν. Η μέθοδος αυτή λειτουργεί εκεί που άλλες αποτυγχάνουν, δηλώνουν οι ερευνητές, διότι βασίζεται στο πλάτος του φωτεινού κύματος και όχι στην έντασή του. Το πλάτος είναι ανάλογο προς την τετραγωνική ρίζα της έντασης, οπότε για μικρότερα σωματίδια φθίνει πολύ λιγότερο σε σχέση με αυτή. Μέχρι στιγμής, οι ερευνητές έχουν ανιχνεύσει μεμονωμένα σωματίδια μεγέθους μόλις 7 νανομέτρων.
