Παρότι η ικανότητα του κλίματος να σμιλεύει την επιφάνεια της Γης έχει ήδη αναγνωρισθεί προ πολλού, νέες έρευνες δείχνουν ότι το κλίμα ίσως επηρεάζει και γεωλογικές δραστηριότητες που εκτυλίσσονται σε μεγάλο βάθος κάτω από το έδαφος, αλλά και διαδραματίζει ρόλο στην εσωτερική εξέλιξη των ορεινών συστημάτων.
Παράδειγμα αυτής της σχέσης κλίματος και γεωλογίας είναι ο μηχανισμός ανατροφοδότησης μεταξύ της οροσειράς των Ιμαλαΐων και του ετήσιου ινδικού μουσώνα. Οι ισχυρές βροχοπτώσεις διαβρώνουν τη νότια πλευρά των Ιμαλαΐων, γεγονός το οποίο, όπως προκύπτει από πρόσφατα στοιχεία, προκαλεί μια βραδεία, σταθερή ροή υλικού του γήινου φλοιού που βρίσκεται βαθιά κάτω από το νότιο τμήμα του οροπεδίου του Θιβέτ προς το μέτωπο της οροσειράς, αναδομώντας το και αναχαιτίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τους μουσώνες αποτελεσματικότερα.
Η ταχεία και πρόσφατη ανύψωση του εδάφους το οποίο δέχεται τις βροχοπτώσεις στηρίζει την ιδέα της ροής υλικού από το εσωτερικό της Γης προς το μέτωπο της οροσειράς. Στα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ αυτής της ανύψωσης συγκαταλέγονται δορυφορικά δεδομένα, η κατά τόπους ασυνήθιστα απόκρημνη τοπογραφία και αύλακες υδρορρευμάτων. Το σενάριο της ανύψωσης υποστηρίζεται επίσης και από τους υψηλούς ρυθμούς διάβρωσης, οι οποίοι επαληθεύονται από την ισοτοπική ανάλυση και τα θερμοκρασιακά ιστορικά.
