Το 2008 σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας εποχής στη φυσική με την έναρξη της λειτουργίας του Μεγάλου Αδρονικού Επιταχυντή (LHC), ενός από τα πιο πολυαναμενόμενα όργανα στην ιστορία των φυσικών επιστημών. Ωστόσο, ο LHC δεν αποτελεί τη μοναδική επερχόμενη μηχανή ανακάλυψης. Μια άλλη τέτοια μηχανή είναι το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Ακτίνων γ Ευρέος Πεδίου (GLAST).
To GLAST «φέρνει στη γιορτή» δύο «μπουκάλες κρασί»: αφενός καλύπτει μια σχεδόν ανεξερεύνητη περιοχή ενεργειών ακτίνων γ, αφετέρου έχει τη δυνατότητα να μετρά με ακρίβεια τους χρόνους άφιξης των παλμών γ. Αυτές οι ικανότητές του επιτρέπουν στο GLAST να διερευνήσει διάφορες προτάσεις για την επέκταση του νυν αποδεκτού Καθιερωμένου Μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής.
Συνδυάζοντας τις προσπάθειές τους, ο LHC και το GLAST ίσως κατορθώσουν να προσδιορίσουν την ταυτότητα της σκοτεινής ύλης που αναλογεί στο μεγάλο μέρος του υλικού περιεχομένου του Σύμπαντος.
