Προς το παρόν, η πιο ακριβής γνώση μας αναφορικά με την ευαισθησία του κλίματος βασίζεται σε δεδομένα από την ιστορία του πλανήτη μας, και τα στοιχεία αυτά αποκαλύπτουν ότι μικρές δυνάμεις, εφόσον επενεργούν επί μακρά διαστήματα, μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες κλιματικές αλλαγές.
Ανθρωπογενείς δυνάμεις, ειδικότερα αυτές που αυξάνουν τα αέρια θερμοκηπίου, την αιθάλη και διάφορα άλλα μικρά σωματίδια, ξεπερνούν τώρα πια τις φυσικές δυνάμεις, οπότε ο πλανήτης μας έχει αρχίσει να θερμαίνεται, με ρυθμό μάλιστα που προβλέπεται από κλιματικά μοντέλα.
Η σταθερότητα των μεγάλων παγετωνικών καλυμμάτων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής και η ανάγκη διατήρησης και προστασίας των ακτογραμμών παγκοσμίως θέτουν ένα κατώτερο όριο στην έκταση του φαινομένου της παγκόσμιας θέρμανσης ―όριο το οποίο θα συνιστά «επικίνδυνη ανθρωπογενή παρέμβαση» στο κλίμα.
Η ανάσχεση της παγκόσμιας θέρμανσης απαιτεί επείγουσα διεθνή συνεργασία άνευ προηγουμένου, οι απαιτούμενες ενέργειες όμως είναι εφαρμόσιμες και θα επιφέρουν επιπρόσθετα οφέλη στην ανθρώπινη υγεία, τη γεωργία και το περιβάλλον.
