Για δεκαετίες, οι νευροεπιστήμονες υπέθεταν ότι οι νευρώνες είναι τα μόνα κύτταρα που διεκπεραιώνουν την επικοινωνία στον εγκέφαλο και στο υπόλοιπο νευρικό σύστημα και ότι τα νευρογλοιακά κύτταρα απλώς τους έτρεφαν, παρότι τα δεύτερα υπερτερούν αριθμητικά των πρώτων σε αναλογία 9 προς 1.
Με τη χρήση πιο εξελιγμένων μέσων απεικόνισης και ακρόασης, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα νευρογλοιακά κύτταρα επικοινωνούν με τους νευρώνες, αλλά και μεταξύ τους, μέσω των μηνυμάτων που ανταλλάσσονται μεταξύ των νευρώνων. Τα νευρογλοιακά κύτταρα έχουν την ικανότητα να αλλάζουν αυτά τα σήματα στις συναπτικές σχισμές μεταξύ των νευρώνων, αλλά και να επηρεάζουν τη θέση στην οποία σχηματίζονται οι συνάψεις.
Έχοντας τέτοιες ικανότητες, τα νευρογλοιακά κύτταρα ίσως παίζουν καθοριστικό ρόλο στις διαδικασίες μάθησης και σχηματισμού μνήμης, όπως και στη διεργασία αποκατάστασης τραυματισμών των νεύρων. Πολλά πειράματα γίνονται με σκοπό τη διαλεύκανση αυτών των υποθέσεων.
