Η φυσιολογική και έμφυτη ευαισθησία στη λεπτίνη, μια ορμόνη που καταστέλλει την όρεξη για φαγητό, φαίνεται ότι ευθύνεται για τη διακύμανση του σωματικού μας βάρους γύρω από μια «καθορισμένη τιμή». Στοιχεία πλέον δείχνουν ότι η λεπτίνη ουσιαστικά βοηθά στο να γράφει και να επανεγγράφει τα εγκεφαλικά κυκλώματα σε μια περιοχή του υποθαλάμου η οποία ελέγχει την όρεξη και ονομάζεται τοξοειδής πυρήνας. Ερευνητές στα Πανεπιστήμια Yale και Rockfeller ανακάλυψαν ότι οι εγκέφαλοι παχύσαρκων ποντικών με έλλειψη στο γονίδιο της λεπτίνης διέθεταν περισσότερες συνδέσεις με νευρώνες που προάγουν τη θρέψη και την αύξηση του βάρους και λιγότερες με νευρώνες αντίθετης δράσης απ’ ό,τι διέθεταν οι φυσιολογικοί ποντικοί. Η χορήγηση λεπτίνης στους ποντικούς αποκαθιστούσε την ισορροπία των νευρωνικών συνδέσεων πριν ακόμα η ορμόνη μειώσει την επιθυμία τους για φαγητό ―άρα και το βάρος τους. Η χορήγηση δε μιας ορμόνης που διήγειρε την επιθυμία για φαγητό είχε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Μια δεύτερη ομάδα από το Πανεπιστήμιο Επιστημών Υγείας στο Όρεγκον ανακάλυψε ότι τα κύτταρα του τοξοειδούς πυρήνα έχουν λιγότερες διακλαδώσεις σε ποντικούς ελλειπτικούς στο γονίδιο της λεπτίνης. Η χορήγηση λεπτίνης αμέσως μετά τη γέννηση μιμήθηκε την έκλυση φυσικής λεπτίνης και αποκατέστησε τη φυσιολογική ανάπτυξη ―όμως, η χορήγηση λεπτίνης κατά την αναπαραγωγική ηλικία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα στον αριθμό των διακλαδώσεων, υποδηλώνοντας ότι η λεπτίνη και η διατροφή κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων της ζωής ίσως έχουν μακροπρόθεσμες επιδράσεις στην ανάπτυξη του εγκεφάλου.
