Οι επιστημονικές προτάσεις που αφορούν μηχανές του χρόνου είναι μια διαρκής απογοήτευση, αφού στην ουσία πρόκειται για ουτοπικά ευχολόγια του τύπου «εάν είχαμε έναν απείρως μακρύ κύλινδρο, εάν είχαμε μια σταγόνα υλικού αρνητικής πυκνότητας ενέργειας, εάν μπορούσαμε να αντισταθούμε στις κβαντομηχανικές διακυμάνσεις». Όμως, ο φυσικός Amos Ori, του Τεχνολογικού Ινστιτούτου τού Ισραήλ στη Χάιφα, δεν εφηύρε βέβαια ακριβώς τον πυκνωτή ροής που εμφανίζεται στην κινηματογραφική τριλογία Επιστροφή στο Μέλλον, ωστόσο η τελευταία του ιδέα έχει ορισμένα αξιόλογα σημεία, όπως το πεπερασμένο μέγεθος και το ότι δεν απαιτείται η βοήθεια της αμφιλεγόμενης αρνητικής ενέργειας.
Ο Ori ισχυρίζεται ότι ένα κενό σχήματος λουκουμά που περιέχει ένα συγκεκριμένο βαρυτικό πεδίο ―και αυτό σχήματος λουκουμά― σε έναν, κατά τα λοιπά, συνήθη χώρο συνιστά μια μηχανή του χρόνου. Τα ερωτήματα «κατά πόσον η μηχανή αυτή είναι σταθερή» και «πώς τη φτιάχνει κανείς» παραμένουν ―ο Ori, βέβαια, δεν γνωρίζει τις απαντήσεις, εικάζει όμως ότι πιθανές λύσεις ίσως είναι η εστίαση βαρυτικών κυμάτων ή η περιδίνηση ενός αντικειμένου πραγματικά πολύ μεγάλης μάζας.
