Από δημογραφική και οικονομική άποψη, η εποχή μας είναι μοναδική στην ανθρώπινη ιστορία. Ανάλογα με το πώς θα διαχειριστούμε τα προβλήματά μας κατά τις λίγες επόμενες δεκαετίες, ενδέχεται να επιτύχουμε την περιβαλλοντική αειφορία —ή την κατάρρευση.
Οι χρόνιες νόσοι, όπως η καρδιοπάθεια και ο διαβήτης, που κάποτε ήταν κοινές μόνο στα βιομηχανικά κράτη, σήμερα σαρώνουν και την υπόλοιπη υφήλιο. Αλλά και τα λοιμώδη νοσήματα δεν έχουν πάψει να μας απειλούν. Απαιτείται επειγόντως να θέσουμε νέες προτεραιότητες για τη δημόσια υγεία.
Η οικονομία της αγοράς και η παγκοσμιοποίηση εξαλείφουν την έσχατη φτώχια από μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, ωστόσο για τη βοήθεια των πλέον φτωχών απαιτούνται ειδικά μέτρα.
Καθώς ο ανθρώπινος πληθυσμός στα επόμενα 50 χρόνια θα τείνει να φτάσει τα 9 δισεκατομμύρια, η ανθρωπότητα θα γνωρίζει κοσμοϊστορικές αλλαγές στην ισορροπία μεταξύ νέων και ηλικιωμένων, πλούσιων και φτωχών, αστών και αγροτών. Οι επιλογές μας τώρα θα καθορίσουν πόσο καλά θα τα καταφέρουμε με αυτή τη νέα, πιο ώριμη φάση του πληθυσμού μας.
Με τη βοήθεια της οικονομικά ανεκτής άρδευσης αλλά και της πρόσβασης σε αγορές, οι αγρότες στον αναπτυσσόμενο κόσμο θα μπορέσουν να παραγάγουν περισσότερη τροφή και να ξεπεράσουν τη φτώχια.
Η παγκόσμια οικονομία είναι πλέον τόσο μεγάλη ώστε η κοινωνία δεν μπορεί πια να εθελοτυφλεί προσποιούμενη πως λειτουργεί εντός ενός οικοσυστήματος χωρίς όρια. Η ανάπτυξη μιας οικονομίας βιώσιμης εντός της πεπερασμένης βιόσφαιρας απαιτεί νέους τρόπους σκέψης.
