Ο κόσμος ξέφυγε από τα φρικτά σενάρια μαζικής λιμοκτονίας που προβλέπονταν τη δεκαετία του 1960.
Η συντελεσθείσα διατροφική μετάβαση οδήγησε στη συνύπαρξη υποσιτισμού και παχυσαρκίας στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Συνολικά, η παχυσαρκία συνιστά μεγαλύτερο πρόβλημα για τη δημόσια υγεία απ’ ό,τι η λιμοκτονία, ωστόσο υπάρχουν ελάχιστες καλές λύσεις για την αντιμετώπιση αυτής της αναδυόμενης μάστιγας.
Η παγκόσμια γεωργική παραγωγή επαρκεί για όλους. Αλλά ο υποσιτισμός επιμένει λόγω των πολιτικών συγκρούσεων, των φυσικών καταστροφών και της φτώχιας των αγροτικών περιοχών.
Οι αγρονόμοι συνεχίζουν να διερευνούν αν τα γενετικά τροποποιημένα καλλιεργούμενα φυτά μπορούν να συμβάλλουν στην εξάλειψη της πείνας, ενώ τα βιομηχανικά κράτη παλεύουν με τον «διατροφισμό», την έννοια του τροφίμου ως φαρμάκου.
