Και η τροφή και οι παράνομες ουσίες ενεργοποιούν εγκεφαλικά κυκλώματα που συνδέονται με την αίσθηση της ανταμοιβής και την ευχαρίστηση. Δημιουργούν εξαρτημένες αποκρίσεις οι οποίες εν συνεχεία προκαλούνται από την θέα και μόνο της τροφής ή της ουσίας, ή και από το περιβάλλον μέσα στο οποίο καταναλώνονται.
Αυτές οι αποκρίσεις έχουν τη βάση τους στο θεμελιώδες νευροφυσιολογικό επίπεδο. Οι παχύσαρκοι ή οι τοξικοεξαρτημένοι ίσως προσπαθούν να αντισταθμίσουν μια ανώμαλη απόκρισή τους στη ντοπαμίνη, τον νευροδιαβιβαστή που διαμεσολαβεί στη συμπεριφορά αναζήτησης ανταμοιβών. Το έλλειμμα αυτό ενδεχομένως τους ωθεί να παίρνουν συνεχώς «δόσεις» φαγητού ή ουσιών.
Για την αντιμετώπιση της εξάρτησης απαιτείται μια πολυδιάστατη στρατηγική: τα φάρμακα, η βιοανάδραση και η ομαδική θεραπεία είναι όλα χρήσιμα.
